Czy warto oglądać np. chód na 20km?

Ogólnie Igrzyska Olimpijskie wydają się nudne. Niewiele jest konkurencji, które są krótkie, mają proste zasady i w których wygrywamy. Bo takie najprzyjemniej się ogląda. Większość jest takich, gdzie do końca ciężko powiedzieć, kto wygra, długo trwają, i ogólnie nie wiadomo o co chodzi. To po części wina mass mediów, bo gdy fachowcy sprawnie przybliżą nam zasady i sylwetki naszych sportowców, wtedy wiadomo, co jest grane. A nie zawsze tak jest.
Dobrze też, gdy utożsamiamy się z naszymi sportowcami, czujemy ich emocje, wyobrażamy sobie ich zmęczenie, uczestniczymy w tej walce razem z nimi. Albo coś o nich wiemy. Wtedy sport nas wkręca, przyjemnością stają się zawody, a zwycięstwo bardziej cieszy.

Czytałem nie tak dawno książki Bohdana Tomaszewskiego, gdzie relacjonował wiele olimpijskich wydarzeń („Łączymy się ze stadionem”, „Rok olimpijski”, „Przeżyjmy to jeszcze raz”). Bardzo emocjonował się lekką atletyką, wyścigi wytrzymałościowe cenił niezmiernie, a bieg na 10 000 metrów uważał za jeden z najpiękniejszych na olimpijskich arenach. Bo umiał dostrzec tą przepiękną walkę do samego końca, specyfikę konkurencji i jej trudy. To tylko przykład pierwszy z brzegu. Ja nie namawiam kogoś do wstawania o 3 nad ranem, jeśli nie „czuje” tego ducha sportu, bo wiem, że sensu to nie ma. A ci, którzy chcą i tak wstaną. Bo nawet, gdy przegrywać będziemy, to oni wierzyć będą do końca.
I jeszcze parę słów o mnie. Cieszy to, gdy ludzie życzą mi jak najlepiej. Sport jest brutalny, uzewnętrznia wszystkie słabości. Trzeba wiele mocy w sobie, aby sobie poradzić z tym ciężarem.
Dla mnie to najważniejszy start w życiu, lecz faworytem żadnym nie jestem. Chcę po starcie móc stanąć przed lustrem i powiedzieć sobie: „Zrobiłeś wszystko, co mogłeś”. Mieć czyste sumienie. Martwi mnie czasem, że dla niektórych liczy się tylko sportowy wynik. Nie dla mnie. Ja przede wszystkim chcę pozostać sobą, tym samym człowiekiem. Choć sport wiele mi zabiera, to nie pozwolę sobie odebrać zasad, którymi chcę dalej się kierować i dążyć do celu. A reszta się jakoś ułoży. 😉