Jak w szwajcarskim zegarku..

Dopóki sprawia przyjemność to, co robimy, dopóty warto robić to, co się robi. Nie może tak być, jak w tej piosence zespołu Lady Pank: „kolejna witaj zmiano to życie twe”. Pomiędzy schematami trzeba znaleźć czas, aby się zatrzymać i zastanowić nad tym, co ulatuje między palcami. Czas bowiem ucieka, a to co już minęło nie powróci nigdy. Szkoda byłoby więc żałować chwil, które niewykorzystane. Moje zastanowienie nad tym wszystkim podczas pieszych wędrówek przyszło, wszak piękno przyrody i jej potęga skłania do refleksji. Bo mimo całej potęgi cywilizacji, ciągle wulkan jakiś czy woda lub inny kataklizm wyprawia z naszym uporządkowanym światem co chce. Wato więc korzystać z tego co możemy jeszcze z życia osiągnąć, okazji do poprawki już nie będzie…

Mimo, że czas uporządkowany codziennie podobnym harmonogramem upływa powoli, tak już po 2 tygodniach niebawem przyjdzie nam pakować rzeczy i wracać do kraju. Jak to mówią, co dobre szybko się kończy, tak i obóz tutaj dobiega powoli kresu swojego. Już raczej nastaje czas odliczania do końca dni w St. Moritz… W Polsce ominą nas 2 tury wyborów prezydenckich (choć dla mnie istotniejsze będą wybory samorządowe jesienią, bo tam dla sportu ważniejsze sprawy), a w RPA końca dobiegają mistrzostwa w piłce kopanej, a wielu upragnione wakacje rozpoczyna. Nie tak dawno w Polsce zakończyły się Mistrzostwa Polski dżuniorów, rozegrane od soboty do poniedziałku w weekend ostatni. Gratuluję oczywiście nowym mistrzom i mistrzyniom Polski, jak i wszystkim medalistom wszelkich konkurencji lekkoatletycznych.

Dobrze, że choć słaby to jednak sprawny Internet tu jest i jakoś ze światem kontakt pozostaje. Co do treningu powoli forma zaczyna się stabilizować, więc koloryzuje się już start w stolicy Katalonii. Przed wylotem na ME pozostanie mi dość krótki obóz w Spale, ale i tam ważny czas w treningu będzie. Poza tym nie zapominam o tym co poza sportem w życiu pozostaje, ale o tym może kiedy indziej się rozpiszę. Pozdrawiam serdecznie!